ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΠΟΥ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΕΚΛΕΙΨΕΙ..
|
Ο νέος αποστακτήρας της Σωτήρας |
Από μικρό παιδί θυμάμαι ότι ένα από τα σημαντικά γεγονότα που εξελισσόταν στην τοπική μαςκοινωνία στα τέλη Σεπτέμβρη αμέσως μετά τον τρύγο ήταν η παραγωγήτσίπουρου. Το τσίπουρο υπήρξε ανέκαθεντο ποτό των φτωχών και λαϊκών τάξεων, ήταν αυτό που ξεκούραζε τον ταλαίπωροαγρότη και εργάτη μετά τον ολοήμερομόχθο. Ένα "σφηνάκι" τσίπουρο (στο τσιπουροπότηρο ) έκανε το αίμα πιο ζεστό και πιο γοργό και τα βάσανα πιο υποφερτά. Στο πανηγύρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στις 6 Αυγούστου το τσίπουρο και το ντόπιο κρασί κυριαρχούσαν ως ποτά. Άμα είχες τσίπουρο ''έβγαζες'' το πανηγύρι. Δεν νοούνταν νοικοκυριό χωρίς τσίπουρο. Και στη Σωτήρα ήταν όλοι νοικοκυραίοι. Κάποιοι μερακλήδες όπως ο συχωρεμένος Λάμπρος Β. Κολοβός, χόρευαν με το ποτήρι στο κεφάλι το ''πως στουμπάνε το πιπέρι τρεις διαβόλοι καλογέροι" ή ο μπάρμπα Γιώργος Κουτής το ''δε μπορώ μανούλα μ' δεν μπορώ σήκω να φέρεις το γιατρό''! ! ! Είχαμε πολλούς μερακλήδες στη Σωτήρα !