ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ & ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Τσίπουρο, μια παραδοσιακή απασχόληση που σβήνει…


Από μικρό παιδί θυμάμαι ότι ένα από τα σημαντικά γεγονότα που εξελισσόταν στην τοπική μας κοινωνία, στις αρχές του Σεπτέμβρη ήταν ο τρύγος. Τότε, οι εποχές και οι μήνες χαρακτηριζόταν από τις εργασίες των αγροτών. Σεπτέμβρης ή Τρυγητής λοιπόν ο μήνας. Η κινητοποίηση του συνόλου των κατοίκων αναδείκνυε τον τρύγο, μια από τις πιο δύσκολες γεωργικές εργασίες, σε ευχάριστη εργασία, που συχνά έπαιρνε το χαρακτήρα πανηγυριού. Βοηθούσε ότι τα αμπέλια της Σωτήρας ήταν συγκεντρωμένα σε μια περιοχή, (θέση αμπέλια), στη γραφική πλαγιά της ραχούλας στην είσοδο του χωριού. ‘’Θέρος τρύγος πόλεμος‘’ έλεγε μια παροιμιακή φράση και αποδίδει τέλεια την ιδιαιτερότητα της όλης τελετουργίας.

Ο τρύγος και η παραγωγή κρασιού είναι πανάρχαια διαδικασία ενώ και οι αρχαίοι Έλληνες ασχολήθηκαν με την οινοποιία τουλάχιστον από το 1700 π.Χ.
Εμείς εδώ θα αναφερθούμε στην αμέσως επόμενη διαδικασία, στην παραγωγή τσίπουρου.
Το τσίπουρο ήταν από πάντα το ποτό της φτωχολογιάς, ήταν αυτό που έδινε στον κουρασμένο αγρότη και εργάτη μια ανάσα και κουράγιο για να ανταπεξέλθει στην καθημερινή μάχη για το μεροκάματο. Ένα “σφηνάκι” τσίπουρο (στο τσιπροπότηρο ) έκανε το αίμα πιο ζεστό και πιο γοργό και τα βάσανα πιο υποφερτά. Ο μεζές; Λίγο τυρί και ντοματούλα από τον κήπο. Στα καφενεία καμιά ελιά, λίγο πιπεριά τουρσί, αλλά και σκέτα στραγάλια. Και στο παλιό τζου μποξ  διασκέδαζε τον καημό του ο Μπιθικώτσης ο Καζαντζίδης, ο Αγγελόπουλος,