Τα Τρίκαλα τα κατείχαν οι Ιταλοί με τη μεραρχία «Πινερόλο» και ένα σύνταγμα ιππικού. Εκεί είχαν συγκεντρωθεί όλες οι ιταλικές δυνάμεις της Δυτικής Θεσσαλίας, αφού εκκένωσαν την Καρδίτσα, την Καλαμπάκα και άλλες κωμοπόλεις. Η συνθηκολόγηση της Ιταλίας έγινε στις 8 Σεπτέμβρη 1943. Η είδηση κυκλοφόρησε αστραπιαία τα μεσάνυχτα από χωριό σε χωριό με έκτακτους συνδέσμους από την οργάνωση του ΕΑΜ Τρικάλων. Το τι έγινε τότε δεν περιγράφεται. Οι καμπάνες στα χωριά χτυπούσαν χαρμόσυνα. Ο ΕΛΑΣ, οι πολιτικές οργανώσεις του ΕΑΜ και όλος ο λαός κινητοποιήθηκαν αμέσως. Επρεπε οι ιταλικές δυνάμεις να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ, με όλον τον οπλισμό τους και όλο το στρατιωτικό υλικό, για να μην αιχμαλωτιστούν από τους Γερμανούς που ισχυρές δυνάμεις τους βρίσκονταν στη Λάρισα. Και, δεύτερο, οι Αγγλοι ήθελαν και προσπάθησαν να παραμερίσουν τον ΕΛΑΣ και να παραδοθούν οι Ιταλοί στον ΕΔΕΣ. Σχετικά με αυτό το θέμα ο αρχηγός του ΕΛΑΣ στρατηγός Στ. Σαράφης γράφει στο βιβλίο του ο ΕΛΑΣ (σελ. 196-197):
«... Ο Κρις μού ανακοίνωσε ότι οι Ιταλοί ζητούσαν να συναντηθούμε και να συζητήσουμε για την παράδοσή τους. Πρόσθεσε, όμως, πως δε θέλουν να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ, γιατί φοβούνται μην τους σκοτώσουν. Αλλά θέλουν να παραδοθούν στον ΕΔΕΣ. Απάντησα πως η Θεσσαλία είναι περιοχή του ΕΛΑΣ, όπου ο ΕΔΕΣ δεν έχει κανένα τμήμα και κατά συνέπεια οι Ιταλοί, αν θέλουν να παραδοθούν, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ».
Στο μεταξύ δυνάμεις του ΕΛΑΣ προωθούνταν στα Τρίκαλα ύστερα από συνεννοήσεις, κανονίστηκε συνάντηση του Διοικητή της Ιταλικής Μεραρχίας στρατηγού Ινφάντε με την ηγεσία του ΕΛΑΣ. Η συνάντηση έγινε στο χωριό Σωτήρα, δυόμισι χιλιόμετρα περίπου έξω από τα Τρίκαλα προς τα Χάσια. Εκεί στο ύπαιθρο κάτω από τα ψηλά δέντρα (φτελιάδια), συναντήθηκαν οι αντιπροσωπείες. Ο χώρος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα από την ΕΠΟΝ του χωριού και των γειτονικών χωριών. Στη συνάντηση πήραν μέρος ο Ιταλός στρατηγός Ινφάντε με το επιτελείο του, ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Αρης Βελουχιώτης, με αντιπροσωπεία της πρώτης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ και ένας Αγγλος συνταγματάρχης, σύνδεσμος του στρατηγείου Μ. Ανατολής. Τη φρούρηση ανέλαβε τμήμα του Γεν. Στρατηγείου του ΕΛΑΣ.
Στο μεταξύ, ο κόσμος πολύς από το χωριό Σωτήρα και από τα γύρω χωριά, είχε συγκεντρωθεί σε μικρή απόσταση από το χώρο της συνάντησης. Χωρικοί κάθε ηλικίας, παρουσίαζαν μια γιορταστική και συγχρόνως αγωνιστική ατμόσφαιρα. Μέσα σε αυτό τον κόσμο, βρέθηκα και εγώ. Εκεί είδα από τη μια μεριά, όπως ερμηνεύω τώρα, την ηγετική φυσιογνωμία, την έντονη προσωπικότητα, τη χαρισματικότητα και την ικανότητα του Αρη Βελουχιώτη. Και από την άλλη, το αγωνιστικό πάθος, την έξαρση την πίστη και τη σιγουριά του λαού. Ενός λαού που έβλεπε καθαρά, ότι, παράλληλα με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, έκανε και ταξικό αγώνα. Αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, τη δικαίωση, την πρόοδο και την άνοδο του βιοτικού του επιπέδου.
Οι περισσότεροι από τον κόσμο που έρχονταν εκεί και δεν είχαν ξαναδεί τον Αρη ρωτούσαν: «αυτός είναι ο Αρης;» και τον κοίταζαν αχόρταγα. Τον θαύμαζαν και τον καμάρωναν. Ο Αρης, βλέπετε, είχε γίνει θρύλος. Εκεί είχα δει για δεύτερη φορά τον Αρη. Και να, τώρα, τον ξαναβλέπω νεκρό! Οχι όλο το σώμα αλλά το κεφάλι του μόνον, κρεμασμένο στο φανοστάτη. Και αυτό ένα χρόνο περίπου μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τους φασίστες καταχτητές και λίγους μήνες μετά την οριστική συντριβή της χιτλερικής Γερμανίας από τον Κόκκινο Στρατό...
Τι ειρωνεία να πέφτουν οι ήρωες, οι τίμιοι και ικανοί αγωνιστές από τους τελειωτικά ηττημένους εχθρούς των. Να δολοφονούνται και να πανηγυρίζουν τα φασιστοειδή υπολείμματα. Να ξαναζωντανεύει ο μύθος της Λερναίας Υδρας, γιατί δε βρέθηκε ή δε θέλησε κάποιος να δώσει οριστικό τέλος με τον αναμμένο δαυλό.
Σημείωση δικιά μου: Η παράδοση έγινε στον δρόμο προς την Παλιοκάμαρα απέναντι από το σπίτι του Νίκου Απ. Παλάβρα, στο λιβάδι τότε του Αποστ. Νικ. Κέμου. Είναι περιγραφή από κάποιον, δεν αναφέρεται από ποιόν και είναι το πιο περιγραφικό ντοκουμέντο που βρήκα, και ταιριάζει με τις περιγραφές των ηλικιωμένων χωριανών μας.
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=895011&publDate=2001-08-01%2000:00:00.0
Σάκη...η επιλεκτική μνήμη είναι βασικό στοιχείο της ελληνικής ιστοριογραφίας και κύριο στοιχείο της αριστερής προπαγάνδας. Με αυτά τα όπλα - της ιταλικής μεραρχίας - μπόρεσε να εφαρμόσει το σχέδιό του (το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,το ΚΚΕ δηλαδή)που ήταν να κυριαρχήσει, εξαφανίζοντας κάθε άλλη οργάνωση και με κάθε τρόπο(με σφαγές δηλαδή), σε όλοι την Ελλάδα μέχρι την ημέρα που θα έφευγαν οι Γερμανοί. Το πέτυχε, το σχέδιό του, σφάζοντας χιλιάδες ανθρώπους, κουβέντα όμως...οι αριστεροί και να κάνουν εγκλήματα!!! "Πού το είδες γραμμένο αυτό;". 19000000 έστειλε ο Στάλιν στα Γκουλάγκ, εκ των οποίων οι μισή πεθάνανε εκεί!!!Αλλά ...οι αριστεροί και να κάνουν εγκλήματα!!!"Πού το είδες γραμμένο αυτό;". Αυτοί "οι ήρωες, οι τίμιοι και ικανοί αγωνιστές" που γράφει, έλεγαν τον Στάλιν "πατερούλη" και δεν ντράπηκαν ποτέ, δεν ντρέπονται και τώρα οι επίγονοί τους! Τώρα για το..."Αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, τη δικαίωση, την πρόοδο και την άνοδο του βιοτικού του επιπέδου." ...είναι να γελάς ή να κλαις; Ψάξε τα ντοκουμέντα εκατομμυρίων ανθρώπων που περιμένανε στις ουρές από το βράδυ μέχρι την άλλη μέρα το πρωί, με -15, για να πάρουν μερικά κόκκαλα που έφερναν με τα φορτηγά,για να κάνουν σούπα!!!για να μην πεθάνουνε από την πείνα!!! Υπάρχει, φυσικά, και το μεταφυσικό που όπου μαζεύονται οι κουκουέδες να ενυπάρχει, ταυτόχρονα, και ο λαός!!! Αυτό, το μεταφυσικό γεγονός, αποδείχτηκε μετά από 80 χρόνια ότι είναι και διαχρονικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχάς αναφέρω το παραπάνω γεγονός, γιατί σχετίζεται απλά με το χωριό μας, είναι ιστορία, και τίποτε παραπάνω.Είναι όπως σημειώνω το πιο περιγραφικό κείμενο που βρήκα για αυτό το γεγονός στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, πέρα από τα σχόλια του ανώνυμου (όπως και σύ) συγγραφέα του που την άποψη του όποιος θέλει την συμμερίζεται. Έχω βέβαια τη δική μου άποψη, αλλά εκεί μένω, σε ιστορικά στοιχεία που έχουν σχέση με το χωριό μας, κι αν πρόσεξες έχει σχέση με το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, έγινε Σεπτέμβριο του 1943.
ΑπάντησηΔιαγραφή