ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ & ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Κολοβός Αναγνώστης πρωτεργάτης του Αγροτικού κινήματος

Το Ποτάμι της Οργής
1907
Η Πλημμύρα του Ληθαίου



Συγγραφέας : Βασίλης Πάνος
Σελίδες : 144


1906: 26 Μαρτίου: Ο Γ. Θεοτόκης με το κόμμα του κερδίζει την απόλυτη πλειοψηφία στις εθνικές εκλογές που διεξάγονται και σχηματίζει κυβέρνηση. Ο ίδιος γίνεται πρωθυπουργός. Πρώτη εμφάνιση στη Βουλή της εκσυγχρονιστικής «ομάδας των Ιαπώνων», την οποία αποτελούν οι Δ. Γούναρης, Π. Πρωτοπαπαδάκης, Εμ. Ρέπουλης, Απ. Αλεξανδρής, Χ. Βοζίκης και Α. Παναγιωτόπουλος. Η ομάδα αυτή ασκεί έντονη κριτική στην κυβέρνηση Θεοτόκη.
16 Ιουλίου: Εξαρχικά στοιχεία εξαπολύουν πογκρόμ εναντίον............

των Ελλήνων της Φιλιππούπολης. Πολλοί Έλληνες αρχίζουν να εγκαταλείπουν την Ανατολική Ρωμυλία και καταφεύγουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.
12 Αυγούστου: Ο πρίγκιπας Γεώργιος παραιτείται από ύπατος αρμοστής της Κρήτης. Οι Μεγάλες Δυνάμεις τοποθετούν σε αυτή τη θέση τον Αλέξανδρο Ζαΐμη.
18 Σεπτεμβρίου: Φτάνει στην Κρήτη ως ύπατος αρμοστής του νησιού, ο Αλ. Ζαΐμης, ο οποίος διαδέχεται τον πρίγκιπα Γεώργιο.
27 Σεπτεμβρίου: Ανακοινώνονται τα αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού που έγινε στην Ελλάδα. Ο πληθυσμός της χώρας υπολογίζεται σε 2.630.000 κατοίκους.
27 Νοεμβρίου, ιδρύθηκε με έδρα τα Τρίκαλα ο πρώτος Γεωργικός Σύνδεσμος Δυτικής Θεσσαλίας με σκοπό την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών υπέρ των αγροτών. Πρωτεργάτες ήταν ο Γεώργιος Σπυρόπουλος, αγρότης και κατόπιν βουλευτής (Μ. Καλύβια) και ο Φώτιος Παπανικολάου, γιατρός (Μ. Καλύβια). Ο πρώτος εκλέχτηκε πρόεδρος του συνδέσμου και ο δεύτερος γραμματέας. Τα υπόλοιπα μέλη του διοικητικού συμβουλίου ήταν οι: 1). Γιουβρής Νικόλαος, Μεγαλοχώρι, 2). Γκαραγκάνης Γρηγόριος, Πατουλιά, 3). Καρράς Χρήστος, δάσκαλος, Μεγαλοχώρι, 4). Κατσίμπας Αντώνιος, Ταξιάρχες, 5). Κολοβός Αναγνώστης, Σωτήρα, 6). Κούρεντας Ευάγγελος, Τρίκαλα, 7). Κουτσονάσιος Γεώργιος, γιατρός, Τρίκαλα, Cool. Πρεκατές Αντώνιος, δάσκαλος, Κεφαλόβρυσος και 9). Ριντζιλάς Δημήτριος, Βασιλική.
1907 : 7 Μαρτίου: Δολοφονείται στη Θεσσαλία, στον Πυργετό Ραψάνης, ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής Μαρίνος Αντύπας.
1907: 4 Ιουνίου: Η πλημμύρα και η βιβλική καταστροφή των Τρικάλων.
Αυτό που συνέβη στα Τρίκαλα τη νύχτα την 4η προς 5η Ιουνίου δεν ήταν απλά μια καταστροφική πλημμύρα, αλλά ήταν αυτό που λέει πολλές φορές με σοφία ο ελληνικός λαός : «Όταν δεν μιλούν οι άνθρωποι για τα άδικα του κόσμου τότε μιλούν οι Πέτρες».
Με μια μεταφυσική έννοια θα μπορούσε να πει κανείς ότι εκείνη τη μέρα το ποτάμι οργίστηκε από τις δολοφονίες και τις κακοποιήσεις οι οποίες γινότανε στον Τρικαλινό κάμπο. Φόνοι, βιασμοί, ξυλοδαρμοί, απίστευτες ταπεινώσεις των θεσσαλικών κατοίκων από μια πολιτική των τότε κυβερνήσεων και κυρίως του Τρικουπικού κόμματος που πίστευε ότι οι τσιφλικάδες θα μετατρέπονταν σε μια νύχτα σε φορείς ανάπτυξης και εδραίωσης του αστισμού στην Ελλάδα.
Τα τότε τραγικά πολιτικά λάθη τα πλήρωσε όμως ο Τρικαλινός λαός και κατ’ επέκταση ο Θεσσαλικός λαός με συνέπειες που φτάνουν μέχρι το σήμερα, γιατί αυτό ακριβώς το καθεστώς διαμόρφωσε και τις κατοπινές εξελίξεις έως τις μέρες μας. Ο μεταπρατικός αστισμός δεν είχε καμιά βάση και δε μπορούσε να δημιουργηθεί από «φυτευτούς» κεφαλαιούχους του εξωτερικού και κυρίως καλλιεργημένους με μια παιδεία φεουδαλικού αστισμού από χώρες του τρίτου κόσμου στις οποίες κυρίως δρούσαν ως αποικιοκράτες.
Οι περισσότεροι εξ’ αλλοδαπής γαιοκτημόνες - τσιφλικάδες της Θεσσαλίας προέρχονταν από χώρες όπως η Αίγυπτος (Αλεξάνδρεια - Κάιρο και άλλες πόλεις), Ρωσία (Οδησσός κ.α.), Ρουμανία και Αιθιοπία κ.ά.. Όπως έβλεπαν εκείνους τους λαούς έτσι αντιμετώπισαν και τους Θεσσαλούς αγρότες -πολίτες. Ήταν ένα μεγάλο πολιτικό λάθος αυτό που έγινε και είναι να απορεί κανείς πως ο Τρικούπης, ένας οξυδερκής πολιτικός εμπιστεύθηκε και πίστεψε ότι μια τέτοια τάξη θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν μοχλός ανάπτυξης!
Το μόνο που κατάφερε με την πολιτική του ήταν να δημιουργηθεί μια Θεσσαλία με βηματισμό χελώνας και του αραμπά και από ατμομηχανή της οικονομίας που πίστευε ο Τρικούπης - καθώς ήταν η πλουσιότερη περιοχή της Ελλάδος -, να μη μπορεί πλέον να παρακολουθήσει όχι μόνο τις γενικότερες εξελίξεις αλλά ούτε και τις εξελίξεις της υπόλοιπης Ελλάδας. Μια περιοχή που από Παράδεισος των Βαλκανίων, όπως τον αποκαλούν όλοι οι περιηγητές που επισκέπτονται τη Θεσσαλία και τα Τρίκαλα, αλλά και άλλοι οικονομικοί παράγοντες της Ευρώπης από το 1881 αρχίζει να καταστρέφεται και να μεταβάλλεται σε λάσπη και συντρίμμια, ενώ χιλιάδες κάτοικοι περιφέρονται πεινασμένοι χωρίς γη την οποία τόσα χρόνια κατείχαν και δεν είχαν χάσει ακόμη και μέσα στις τότε νομολογικές συνθήκες της οθωμανικής γαιοκτησίας.
Από τον εικονικό πόλεμο του 1878 (τρία χρόνια πριν την προσάρτηση των Τρικάλων - Θεσσαλίας 1881) έρχεται το νεοσύστατο ελληνικό κράτος (με μια πολιτική αναγκαστικής προσαρμογής στις οικονομικές συνθήκες της Δύσης) και παίρνει αυτή τη γη από τον Τρικαλινό καλλιεργητή (επικυρώνοντας ένα άγριο ξεπούλημα και καταπάτηση της Τρικαλινής και κατ’ επέκταση Θεσσαλικής γης). Το Οθωμανικό καθεστώς ενώ αναγνώριζε εφόρου ζωής τον καλλιεργητή αγρότη κύριο της γης του. Οι ελληνικές κυβερνήσεις μέσα σε μια νύχτα τον μετέτρεψαν σε ακτήμονα εφόρου ζωής. Και στη συνέχεια, όσες φορές ο λαός ξεσηκώνεται, το «κράτος» αυτό στήνει τα μυδραλιοβόλα και τα τουφέκια και τους χτυπά αλύπητα και αφήνει επί πολλά χρόνια ασύδοτους τους τραμπούκους ορισμένων γαιοκτημόνων να τρομοκρατούν, να βιάζουν και να δολοφονούν τους αγρότες των Τρικάλων αλλά και άλλους πολίτες των θεσσαλικών πόλεων.
Μπροστά σ΄αυτή τη κατάσταση, η μόνη διαφυγή είναι τα βουνά (αντάρτες - ληστές) όπως και η μετανάστευση, γι’ αυτό μεταναστεύουν σωρηδόν σε άλλες χώρες αγρότες και εργάτες καθώς και πάρα πολλοί μικροαστοί, τεχνίτες και βιοτέχνες οι οποίοι ασχολούνται στην πόλη των Τρικάλων και της περιφέρειας με την παραγωγή διαφόρων προϊόντων και έχει ακόμη οικογενειακό χαρακτήρα και δομή, χτυπήθηκε και αυτή από μια παρασιτική τάξη μεταπρατών που κυοφορήθηκε παράλληλα συνεργαζόμενη με τους γαιοκτήμονες τόσο στα Τρίκαλα όσο και την υπόλοιπη Θεσσαλία.
Μέσα σ΄αυτές τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες συνέβη η βιβλική πλημμύρα των Τρικάλων το 1907. Ένα γεγονός το οποίο ο συγγραφέας Βασίλης Πάνος μας δίνει λεπτομέρειες και το χρονικό αυτής της μεγάλης καταστροφής των Τρικάλων από μαρτυρίες αρκετών Τρικαλινών χρονικογράφων που έζησαν τα γεγονότα. Από τον Τύπο της εποχής ο οποίος κατέγραφε αυτή τη μεγάλη καταστροφή επί πολλές ημέρες, διότι τα ανθρώπινα θύματα ήταν πάρα πολλά και οι υλικές ζημιές ολοκληρωτικές και αυτό το μέγεθος κινητοποίησε (για αποστολή βοήθειας) όχι μόνο το πανελλήνιο αλλά και πολλές χώρες του εξωτερικού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου